Czuję, więc jestem.

Kiedyś nic nie czułam
Mogłam tak biec i szaleć

Nadużywać siebie

Sprzedawać swoją energię 
A teraz czuję

I to co było już nie ma racji przetrwania

I teraz już nie żyję tylko dla przetrwania 

Uciekania
Czy adrenalinowego
Poszukiwania

Teraz daję sobie sobie dosłownie to czego potrzebuje
Ale mogę to zrobić, tylko wtedy kiedy czuję

Po latach umysłowego kondycjonowania 
Nadmiernego głową analizowania

Dotarłam do skapitulowania
Wewnętrznego autorytetu
Reagowania z impetu
Głowy, sędzi, ofiary i kata

Teraz czuję ciałem
I nawet żaden największy umysł i koncern 

Nie jest w stanie
Podważyć mojego czucia

Czucie to mój autorytet
Kompas
Drogowskaz

I taka mapa, po której dzięki sygnałom
Z ciała i komunikatom z Duszy

Coś się we mnie
Albo zamrozi
Albo poruszy

A ja wtedy z czucia syntezuję 
Wiedzę

A mądrością
Ją stosuje

Czuję ból
Poszerzam jego horyzonty

Czuję Twój
Ten którego nie chcesz wpuścić

Czuję przyjemność
Tak rozglegą

Jej dzikie rozkoszne
Centymentry kwadratowe
Piętrzące się doznaniami

Przechodzące dreszczami
Falami uniesień 

Tak wysokich
Jak głęboki
Był mój ból

Ich wzajemne korelacje
Tańczą razem 
W nieskończonym rytuale życia

Im więcej światła do bólu i ścisku wpuszczę
Tym więcej 
Miejsca jest we mnie
By pomieścić
ŻYCIE

W jego zgniliźnie
I w jego rozkwicie

Czuję, więc żyję
Czuję więc JESTEM

Oto jestem naga
Obdarta z wygodnych szat umysłu

Przysłaniających prawdziwą naturę
Jestem naga w ciele

W swojej naturze
Cyklicznej
Transformującej
Alchemicznej
Ciągle się zmieniającej

Jestem w ciele pełnym nowo obudzonych receptorów
Jestem naga w nowo obudzonej świadomości

Receptywna na komunikaty płynące 
Z wewnętrznego otoczenia
W reakcji na zewnętrzne bodźce

I oto znalazłam
Dotarłam

Choć podróź
Nigdy się nie kończy

Dotarłam
Do siebie